شاید

 
از آینه‌ام بپرس
از شانه‌ام
از بالش‌ام
و از آن چراغ‌خواب غمگین بپرس
که شب و روز چند بار
مهربانی‌ات انارِ دل‌ام را می‌فشارد
و شیرآبه‌ی عشقِ سرخ‌ات
گناه‌ام را رنگ‌آمیزی می‌کند؟
و چند بار
جمله‌ی «جان‌ام دوست‌ات دارم»
بی‌صدا لب‌هایم را تکان می‌دهد؟

پ ن ۱: جان‌ام دوست‌ات دارم

پ ن ۲: از ژیلا حسینی